Deze post gaat uit naar alle huisdieren die ik ooit heb gehad en die veel te vroeg zijn heengegaan: Snoezie, Vondel, Driepoot en Pinky. Driepoot had inderdaad slechts drie poten, ik was in die tijd nog niet sarcastisch genoeg om hem “Vierpoot” te noemen en hem op die manier pijnlijk bewust te maken dat hij abnormaal was. Ja, mijn kinderen gaan een leuke kindertijd hebben.

Enneuh, ik ben nog weggeweest na het posten van de vorige post. Mijn zieligheid bleef grotendeels binnen de perken. Jeffrey was zo vriendelijk om zijn pyjama weer uit te doen en naar de Vooruit te komen. Pieter bleek daar ook te zijn met zijn “vrienden” die veel jonger zijn dan hem. Hij lijdt een beetje aan het Tim-syndroom: zich voornamelijk willen omringen met jongere mensen. Maar dan zonder seks met minderjarigen.

Op weg naar huis van Studio Skoop was ik getuige van het vreemdste telefoongesprek _ooit_. Een vrouw was aan het vertellen hoe ze net lekker hadden gegeten en nu allemaal tesamen op weg waren naar de Vooruit. Iets wat op zich niet zo vree vreemd (beginrijm!) is, maar ze liep gans _alleen_. That’s kinda sad. Niet “ik drink een ganse fles gin alleen en teken er dan een gezicht op” zielig, maar toch.

Ik vraag u: welk soort wezen is zo bedorven dat hij een gebruikte tampon in een wc zou smijten waardoor het water gans rood kleurt en dan zelfs niet de moeite doet om door te spoelen? Ik zal u het nadenken besparen: een _meisje_.

Stijn, ik vrees dat je gelijk hebt.